17/5/10

ΑΚΡΙΒΗ "ΑΓΟΡΑ" ΕΛΠΙΔΑΣ
Κώστας Χρυσόγονος
Εφημερίδα "ΕΘΝΟΣ", 17.5.2010

Το κορυφαίο γεγονός του 2010 μπορεί από τώρα να θεωρηθεί πως είναι, για τη χώρα μας, η κατάρρευση της διεθνούς πιστοληπτικής ικανότητας του ελληνικού δημοσίου, η οποία κατέστησε απαραίτητη την προσφυγή στον «μηχανισμό στήριξης» από την ΕΕ και το ΔΝΤ.
Ωστόσο το νομοσχέδιο για την εφαρμογή του «μηχανισμού» αυτού, το οποίο ψήφισε πρόσφατα η Βουλή, περιέχει πλειάδα μη ρεαλιστικών παραδοχών, όπως εισπράξεις 1.300 εκατομμυρίων ευρώ από φορολόγηση των αυθαίρετων κτισμάτων και από το τέλος διατήρησης ημιυπαίθριων χώρων. Αυτά, με δεδομένη τη δυσλειτουργία των δημόσιων πολεοδομικών υπηρεσιών (πολύ περισσότερο σήμερα, υπό καθεστώς απαγόρευσης νέων διορισμών και μείωσης μισθών) έχουν τόση πιθανότητα να εισπραχθούν όσα είχαν και τα 2.500 εκατομμύρια ευρώ των αντίστοιχων ρυθμίσεων Σουφλιά πριν από έναν χρόνο.
Άλλο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πρόβλεψη για είσπραξη 600 εκατομμυρίων ευρώ από αυξήσεις στις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων, όταν είναι φανερό ότι υπάρχει καθίζηση της κτηματαγοράς και ολοένα και λιγότερες μεταβιβάσεις. Το νομοσχέδιο εξάλλου προβλέπει και μέτρα τα οποία θα ήταν εφικτά από λογιστική άποψη, αλλά αν υλοποιηθούν θα οδηγήσουν σε κοινωνική έκρηξη, όπως η περικοπή κατά 500 εκατομμύρια ευρώ το 2012 των επιδομάτων ανεργίας (!), ενώ στο μεταξύ ο αριθμός των ανέργων θα έχει εκτιναχθεί λόγω της ύφεσης, ή μέτρα που κινούνται στον χώρο της φαντασίας, όπως τα «μη καθορισμένα» του 2014, με στόχο, ούτε λίγο ούτε πολύ, 5.750 εκατ. ευρώ (!) το έτος εκείνο. Το πιθανότερο πάντως είναι ότι η εφαρμογή του προγράμματος θα έχει ναυαγήσει πολύ νωρίτερα, συμπαρασύροντας ολόκληρη την εθνική οικονομία.
Το χειρότερο είναι ότι ο μηχανισμός στήριξης καταλήγει στο να υποκατασταθούν στη θέση των ως τώρα ιδιωτών δανειστών του ελληνικού κράτους, τραπεζών και άλλων χρηματοπιστωτικών οργανισμών, τα κράτη- μέλη της ευρωζώνης και το ΔΝΤ. Είναι προφανές ότι η έστω και προσωρινή αθέτηση διακρατικών υποχρεώσεων θα είναι νομικά και πολιτικά δυσκολότερη για την υπερχρεωμένη Ελλάδα, από ό,τι ήταν ως τώρα μια αναδιάρθρωση-επαναδιαπραγμάτευση χρεών προς ιδιωτικούς πιστωτικούς φορείς.
Ο μηχανισμός στήριξης είναι μια ακριβή «αγορά» ελπίδας, δηλαδή της ελπίδας ότι σύντομα θα λήξει η παγκόσμια οικονομική κρίση και θ’ αλλάξει άρδην το δυσμενές κλίμα στις διεθνείς κεφαλαιαγορές. Τέτοια προοπτική δυστυχώς δεν διαφαίνεται προς το παρόν. Ίσως να αποδειχθεί από τις εξελίξεις ότι η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, την οποία τελικά είναι μάλλον απίθανο να αποφύγουμε, θα ήταν προτιμότερο να είχε αρχίσει τώρα. Τέτοιες τολμηρές κινήσεις όμως ξεπερνούν όχι μόνο τις δυνατότητες, αλλά ακόμη και τη φαντασία του πολιτικού μας συστήματος. Ακριβώς αυτό το σύστημα άλλωστε μας οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο και τώρα περιμένει να σωθεί χάρη στην ξένη επέμβαση, με τίμημα την προαναγγελθείσα από τον τρίτης γενιάς πρωθυπουργό μας απώλεια εθνικής κυριαρχίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: