8/3/10

ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Κώστας Χρυσόγονος
Εφημερίδα "ΕΘΝΟΣ", 8.3.2010

Οι περικοπές μισθών και οι αυξήσεις της φορολογίας που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός στις 3 Μαρτίου και έσπευσε να ψηφίσει η κοινοβουλευτική πλειοψηφία σηματοδοτούν την πλήρη αναίρεση των προεκλογικών εξαγγελιών του ΠΑΣΟΚ, πέντε μήνες μετά τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009. Αποδεικνύεται έτσι στην πράξη ότι καθοριστική σημασία για τον τρόπο άσκησης της εξουσίας, ιδίως σε μια υπερχρεωμένη χώρα, έχουν τα κελεύσματα των κεφαλαιαγορών και όχι οι προτιμήσεις του κατ’ επίφαση μόνο «κυρίαρχου» λαού.
Τα νέα μέτρα, στο σύνολό τους, έχουν πυροσβεστικό χαρακτήρα. Δεν θίγουν τις βάσεις του πελατειακού συστήματος που παράγει την υπερχρέωση, όπως π.χ. το πλεονάζον προσωπικό που εντάχθηκε κατά καιρούς με «φωτογραφικές» διαδικασίες εκτός ΑΣΕΠ σε υπηρεσίες και οργανισμούς του Δημοσίου, η μικρή (υπαλληλική) και η μεγάλη (πολιτική) διαφθορά κ.λπ. Δεν σταματούν τη δημοσιονομική αιμορραγία από δεκάδες ελλειμματικές, για τους ίδιους ακριβώς λόγους, επιχειρήσεις, οι οποίες ελέγχονται άμεσα ή έμμεσα από το κράτος. Δεν περιορίζουν τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος μέσω της διαρκώς αυξανόμενης συνταγογράφησης άχρηστων και επικίνδυνων φαρμάκων προς όφελος των φαρμακευτικών επιχειρήσεων. Με άλλες λέξεις, τα μέτρα είναι μια μεγάλη και κοπιαστική (για την κοινωνία) προσπάθεια να ρίξουμε νερό σε ένα βαρέλι χωρίς πάτο.
Επιπλέον, η «δοσολογία» των μέτρων είναι άδικη και αντιπαραγωγική. Ετσι π.χ. η πολιτική «τάξη», η οποία δημιούργησε το πρόβλημα με την ανεύθυνη συμπεριφορά της, διατηρεί άθικτα τα σκανδαλώδη προνόμιά της, όπως το αφορολόγητο των βουλευτικών αποδοχών, και εμπαίζει το κοινωνικό σύνολο, καταθέτοντας ψιχία στο «Ταμείο Στήριξης της Ελλάδας». Από την άλλη πλευρά, όμως, επιβάλλεται αύξηση στα ήδη υψηλά, σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, ποσοστά του ΦΠΑ, ενός φόρου δηλαδή που επιβαρύνει το ίδιο τον εύπορο και τον άπορο καταναλωτή, την κερδοφόρο και τη ζημιογόνο επιχείρηση. Και ακόμη, με τον τρόπο αυτό αναζωπυρώνεται ο πληθωρισμός και άρα υποβαθμίζεται ακόμη περισσότερο η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας.
Το χειρότερο, όμως, είναι ότι τα μέτρα της 3ης Μαρτίου δίνουν μια προσωρινή μόνο ανάσα στο κράτος, που κινδυνεύει από δημοσιονομική ασφυξία. Την επομένη της εξαγγελίας τους η νέα προσπάθεια δανεισμού του ελληνικού Δημοσίου τυπικά επέτυχε, αφού συγκέντρωσε το μικρό (συγκριτικά με τις ανάγκες του επόμενου διμήνου) ποσό το οποίο ζητήθηκε από τις αγορές, αλλά ουσιαστικά απέτυχε, αφού το επιτόκιο δανεισμού εκτοξεύτηκε σε ακόμη υψηλότερο επίπεδο, υπερδιπλάσιο π.χ. από το επιτόκιο δανεισμού της ανταγωνίστριάς μας Ισπανίας την ίδια μέρα. Είναι φανερό ότι η ελληνική οικονομία δεν μπορεί να αντέξει για πολύ ακόμα να δανείζεται με τόσο επαχθείς όρους και ότι τα επιτόκια αρχίζουν να μοιάζουν με μια αυτοεπαληθευόμενη προφητεία πτώχευσης. Η τελευταία, εφόσον επέλθει, ενδέχεται να συμπαρασύρει σε κατάρρευση ολόκληρο το οικογενειοκρατικό και κλεπτοκρατικό σύστημα εξουσίας και έτσι μακροπρόθεσμα να αποτελέσει το έναυσμα για την ανοικοδόμηση της ελληνικής κοινωνίας και πολιτικής σε πιο υγιείς βάσεις.