3/11/08

"ΜΑΥΡΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ" ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟ
Κώστας Χρυσόγονος
Εφημερίδα "ΕΘΝΟΣ", 3.11.2008

Η συνταγματική νομιμότητα έχει αρχίσει να παραβιάζεται στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό με ανησυχητική συχνότητα. Το τελευταίο κρούσμα ήταν τα συμβάντα της Παρασκευής 24ης Οκτωβρίου 2008, μιας ημέρας που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «Μαύρη Παρασκευή» για τον ελληνικό κοινοβουλευτισμό. Στην ημερομηνία αυτή είχε προσδιορισθεί να συζητηθεί στην Ολομέλεια της Βουλής η πρόταση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, κατά το άρθρο 86 παρ. 3 του Συντάγματος, για άσκηση δίωξης κατά δύο υπουργών και ενός υφυπουργού των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας, για ποινικά αδικήματα στο πλαίσιο των «ανταλλαγών» ακινήτων μεταξύ του Δημοσίου και της Μονής Βατοπεδίου. Προκειμένου να προχωρήσει η Βουλή στη συγκρότηση της προβλεπόμενης από την παραπάνω συνταγματική διάταξη επιτροπής προκαταρκτικής εξέτασης της κατηγορίας απαιτούνταν η απόλυτη πλειοψηφία, δηλαδή 151 βουλευτές, σε μυστική ψηφοφορία σύμφωνα με τον Κανονισμό της Βουλής.
Η ψηφοφορία αυτή ωστόσο ουδέποτε έλαβε χώρα, διότι νωρίτερα η κυβερνητική επιτροπή (!) αποφάσισε να απουσιάσει ολόκληρη η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας από τη συζήτηση και την ψηφοφορία. Το πρωτοφανές στα κοινοβουλευτικά μας χρονικά φαινόμενο της αποχώρησης της συμπολίτευσης (αφού στο παρελθόν είχαν αποχωρήσει σε κάποιες περιπτώσεις, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για κυβερνητικές πρακτικές, οι βουλευτές κομμάτων της αντιπολίτευσης) είχε ως αποτέλεσμα να μείνει στην αίθουσα αριθμός βουλευτών κάτω των 150 και έτσι να σταματήσει η διαδικασία. Πρόκειται βέβαια για ωμή και ανερυθρίαστη παραβίαση του Συντάγματος και του Κανονισμού της Βουλής. Αντισυνταγματική ήταν, πρώτα απ όλα, η ανάμειξη της κυβερνητικής επιτροπής, αφού η τελευταία είναι ολιγομελές κυβερνητικό όργανο (αποτελούμενο από τον πρωθυπουργό και μερικούς υπουργούς), ενώ η διαδικασία της ποινικής ευθύνης των υπουργών είναι, κατά το άρθρο 86 του Συντάγματος, μια αμιγώς κοινοβουλευτική διαδικασία, η οποία μάλιστα στρέφεται κατά της κυβέρνησης.
Ουσιαστικά φθάσαμε έτσι στο σημείο ο ελεγχόμενος (δηλαδή η κυβέρνηση) να ματαιώνει εκ των προτέρων κάθε προοπτική και πιθανότητα να ελεγχθεί για όσα (δι)έπραξε. Αντισυνταγματική και αντίθετη στον Κανονισμό της Βουλής είναι περαιτέρω και η, με τον τρόπο αυτόν, καταστρατήγηση της μυστικότητας της ψηφοφορίας, αφού οποιοσδήποτε βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας αποτολμούσε να παραστεί στη Βουλή θα στοχοποιούνταν και, κατά πάσα πιθανότητα, θα διαγραφόταν αμέσως από το κόμμα. Ετσι, αντί για ψήφο των βουλευτών κατά συνείδηση, όπως είναι επιβεβλημένη και κατοχυρωμένη σε μια τέτοια ποινικής φύσης διαδικασία, καταλήξαμε στην επιβολή κομματικής πειθαρχίας, με στόχο να διαφύγουν από τη δίωξη οι κατηγορούμενοι.
Με όλα αυτά αποδεικνύεται ότι ο πιο κρίσιμος ίσως για την αποτροπή της πολιτικής διαφθοράς συνταγματικός θεσμός, δηλαδή η ποινική ευθύνη των υπουργών, ουσιαστικά δεν λειτουργεί. Η λεηλασία της δημόσιας περιουσίας φαίνεται πως θα μείνει ατιμώρητη. Το χειρότερο όμως είναι ότι οι εξουσιαστές της χώρας αυτής δίνουν έτσι, πρώτοι αυτοί, το παράδειγμα της ανομίας στους πολίτες της. Ο ελληνικός δημόσιος βίος έχει εισέλθει σε μια πορεία εξευτελισμού, χωρίς ορατό τέλος.