23/2/09

Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΑΣΥΛΟΥ
Κώστας Χρυσόγονος
Εφημερίδα "ΕΘΝΟΣ", 23.2.2009

Οι πρόσφατες βιαιοπραγίες ομάδας κουκουλοφόρων κατά των μετεχόντων σε επιστημονική εκδήλωση σε κτίριο του Πανεπιστημίου Αθηνών, στην καρδιά της πρωτεύουσας, και ο τραυματισμός του καθηγητή Γ. Πανούση ήταν το τελευταίο από μία σειρά παρόμοιων επεισοδίων. Λίγες εβδομάδες νωρίτερα κάποιοι άλλοι κουκουλοφόροι είχαν επιτεθεί και τραυματίσει τον διευθυντή των φυλακών Θεσσαλονίκης, ο οποίος συμμετείχε σε άλλη επιστημονική εκδήλωση στους χώρους του Αριστοτελείου, στη συνέχεια μερικοί άλλοι κατέστρεψαν και λεηλάτησαν γραφεία και άλλους χώρους του ίδιου ιδρύματος, άλλοι συνέλαβαν και κράτησαν ομήρους (!) μέλη των συλλογικών οργάνων του για να παρεμποδίσουν τη λήψη μη αρεστών σ' αυτούς αποφάσεων, κ.ο.κ.
Πιο θλιβερή κι από τα ίδια τα γεγονότα είναι η κοινωνική και πολιτική αντίδραση σ' αυτά, ή μάλλον η ανυπαρξία της, αφού η μόνη συνέπειά τους είναι η έκδοση μονότονα επαναλαμβανόμενων ανακοινώσεων -φραστικής και μόνο- καταδίκης από τα πολιτικά κόμματα. Στην πραγματικότητα γινόμαστε όλοι απαθείς μάρτυρες μιας ολοκληρωτικής αντιστροφής της λειτουργίας του πανεπιστημιακού ασύλου. Ενώ το άσυλο υποτίθεται ότι υπάρχει για να προστατεύει την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, αποδεικνύεται ότι υπάρχει για να επιτρέπει σε διάφορους εξτρεμιστές, πολλοί από τους οποίους πιθανότατα δεν έχουν καμία σχέση με το πανεπιστήμιο, να βιαιοπραγούν ασύδοτοι και να καταστέλλουν την ελευθερία της έκφρασης μέσα στους χώρους του τελευταίου. Ο αληθινός υπαίτιος για όλα αυτά δεν είναι η ισχύουσα νομοθεσία περί ασύλου, αφού η τελευταία προβλέπει τη χωρίς άλλη διαδικασία επέμβαση της δημόσιας δύναμης, όταν διαπράττονται αυτόφωρα κακουργήματα (ή και πλημμελήματα κατά της ζωής) στους πανεπιστημιακούς χώρους. Ο αληθινός υπαίτιος είναι η διαχρονική έλλειψη πολιτικής βούλησης για να υπάρξει τέτοια επέμβαση.
Εφόσον λοιπόν οι κυβερνήσεις δεν θέλουν ή δεν μπορούν, η πιο πρόσφορη λύση είναι να δοθεί η δυνατότητα στα ΑΕΙ να αυτοπροστατευθούν, με τη νομοθετική καθιέρωση αυτοτελούς πανεπιστημιακής αστυνομίας. Αυτή μπορεί να αποτελέσει ιδιαίτερο ένοπλο σώμα για κάθε ίδρυμα, υπαγόμενο στις εντολές της οικείας πρυτανικής αρχής (και όχι του υπουργείου Εσωτερικών). Παράλληλα πρέπει να ληφθούν πρακτικά μέτρα ώστε η είσοδος και έξοδος στους πανεπιστημιακούς χώρους να γίνεται μόνον από συγκεκριμένα, ελεγχόμενα σημεία και να επιτρέπεται, εκτός από τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας (διδάσκοντες, διδασκομένους και υπαλλήλους), μόνο σε πρόσωπα που έχουν συγκεκριμένο λόγο, π.χ. θέλουν να χρησιμοποιήσουν τις πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες ή να συμμετάσχουν σε διεξαγόμενο επιστημονικό συνέδριο.
Τα μέτρα αυτά πρέπει να ληφθούν άμεσα, προτού φθάσουμε σε σημείο να θρηνήσουμε θύματα. Διαφορετικά η κύρια ευθύνη δεν θα ανήκει στους φυσικούς αυτουργούς των βιαιοτήτων, αλλά στους πολιτικούς που αδρανούν.

Δεν υπάρχουν σχόλια: